برچسب: ارتباطات

ارتباطات مشارکتی به مثابه یک راهبرد کلیدی در ایجاد رابطه شهروندی

این تحقیق با هدف تجزیه و تحلیل اهمیت ارتباط مشارکتی به عنوان راهبردی حیاتی در ساخت رابطه شهروندی از طریق بررسی جامع ادبیات تخصصی به عمل آمده و هدف آن به روز رسانی دانش مربوط به رابطه شهروندی و ساختار آن، ارتباطات مشارکتی و سهم آن در ساخت شهروندی و همچنین رویکردهای به روز ارتباط مشارکتی است. نتایج مطالعه در اساس از  مجلات علمی نمایه شده در Scopus، Web of Science، Scielo، Redalyc  و Dialnet استخراج شد. تمام استنادها و مراجع کتابشناختی با استفاده از پایگاه مندلی مدیریت شدند.

بر اساس نتایج اولیه دریافته شد که  ارتباطات مشارکتی پیوستگی و انسجام جوامع محلی را بر اساس پروژه های مشترک، تصمیم گیری، مشارکت و کنش هایی که به شهروندان منفعت برساند، آسان می­سازد. نتیجه این مطالعه آن است که رابطه شهروندی بر اساس شرایط شهروند پیوسته در حال تغییر است و همچنین لازم است که پیوند میان روابط شهروندی و مشارکت در پیگیری توسعه اجتماعی  – فرهنگی بازسازی شود. به همین ترتیب نیز مشارکت اجتماع محلی باید مشروع، کل نگر و یکپارچه باشد. بر این اساس سهم ارتباطات در  پویایی کنش گران اجتماعی نهفته است؛ و در نهایت رویکردهای ارتباطات مشارکتی، رفتارهای اجتماعی تعیین کننده را برای دستیابی به توانمندسازی اجتماعی ا پویا می­سازد.

کلید واژه ها: ایجاد رابطه شهروندی، شهروندی، ارتباطات، ارتباطات مشارکتی، ارتباطات اجتماعی.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

سلفیلم چیست؟ ادغام فناوری تلفن همراه در پژوهش های تصویری و فعالیت‌های مشارکتی، نقد و بررسی یک اثر

نوشته حاضر دربرگیرنده بررسی مجموعه مقاله هایی تالیفی در موضوع ایده های پژوهشی مختلف در کتاب “سلفیلم چیست؟” در باب فیلمسازی با تلفن همراه و روش شناسی پژوهش مشارکتی است. کتاب توسط کیتی مک اینتی ، کیسی برکلدر و جاشوآ شواب کارتاس فراهم آمده است. این کتاب همچنین این ایده‌ ها را با مکان نگاری پژوهشی گسترده ‌تر در زمینه فرهنگ‌های بصری همراه می‌سازد و ترکیب جمع بندی شده ای از تفکر معاصر را در این موضوع ارائه می‌کند.
کتاب همچنین در پی براگیختن طرح های پژوهشی جدید مرتبط با زمینه در حال توسعه فناوری‌های چند رسانه ‌ای فیلم‌های تلفن همراه و خود تلفن همراه است؛ با این امید که جمع بندی ایده ها مرجع سریع و قابل فهمی در مورد موضوع، به ویژه در مورد پیوند بین فیلم های تلفن همراه، زندگی انسان، فناوری های دیجیتال و نظریه های رسانه های دیداری ارائه دهد.
انقلاب صنعتی چهارم تحولات عمیقی را در دنیای رسانه پیش بینی می کند. تغییرات در شیوه های تولید، انتقال و مصرف رسانه بخشی از این تحول است. در ارتباط با این سه حوزه، پرسش‌های مربوط به تماشاگر مشارکتی معاصر مطرح می شود. بنابراین، به همین دلیل است که گرایش‌های رسانه‌ ای جدید مانند چند رسانه‌ ای متحرک و فراگیر بودن فناوری‌های رسانه ‌ای در زندگی خصوصی همچنان در آگاهی رسانی به برنامه ‌های پژوهش رسانه ‌ای متحرک (موبایل) که فاصله منحصر به فرد بین دنیای متافیزیکی و مادی، زمان و مکان، انسان و فناوری های مجازی را پر می کند، مورد توجه قرار گرفته است. فراگیر بودن این فناوری، و حد فاصل میان انسان فناوری که در آن رسانه تلفن همراه مفهوم‌ سازی، واقعی ‌سازی و مصرف می‌شود، حوزه وسیع‌تری از علوم انسانی دیجیتال و فرهنگ‌های تصویری را درگیر می‌کند. به همین دلیل، مطالعه نظریه‌ های رسانه ‌های جدید به ‌ویژه در حوزه تماشاگری مشارکتی، تولید مشترک و معناسازی دوسویه افق‌های جدیدی از پژوهش در رسانه‌ های دیداری را نوید می‌دهد. این افق به واسطه پیشرفت های فناوری چند رسانه ای تلفن های همراه نیرو می گیرد.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

ارتباطات مشارکتی برای توسعه

از هنگام پیدایش و شکل گیری نخستین رگه های رهیافت ارتباطات مشارکتی پنجاه و اندی سال می گذرد. در حقیقت رهیافت مذکور رویکردی تقابلی در برابر سنت ارتباطات از بالا به پایین و به اصطلاح مسلط بود. ارتباطات مشارکتی خیلی زود به مجامع و محافل توسعه راه یافت و آژانس های توسعه و ارتباط گران حرفه ای توسعه به آشکار ساختن برداشت­های خود در باب اصول و چارچوب های آن مبادرت نمودند. مطلب حاضر نیز با زمان انتشاری در حدود دو دهه و نیم پس از معرفی رهیافت ارتباطات مشارکتی، به بیان مبانی و اصول این رهیافت اختصاص یافت.

پس از این تلاش خواهد شد که در این وبسایت سایر برداشت ها در خصوص این مفهوم به ویژه در پیوند با تحولات فنی سال های اخیر و گسترش بیش از پیش اینترنت و رسانه های فضای مجازی عنوان گردیده و منتشر شود.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

ارتباطات برای توسعه پایدار ؛ کاربردها و چالش ها

در سایر بخش­های کتاب چگونگی مفهوم سازی و کاربردی شدن ارتباطات در توسعه مطرح شده است. علیرغم این، بازتاب عمیق­تر چگونگی درک ارتباطات و به کارگیری آن به طور خاص در توسعه پایدار می­تواند ارزشمند باشد. اصطلاح توسعه پایدار به شکل رسمی با تعریف کلی تکامل یافته در اجلاس زمین در سال ۱۹۹۲ در ریودوژانیرو همراه گردید و انتظار می­رود که “به صورتی برابر به نیازهای توسعه و محیط زیست نسل­های فعلی و آینده پاسخ گوید”.

در حالی که چنین تعریف مبنایی برای درک رایج فراهم می­کند؛ مفهومی دقیق و سازگار را از آن چه که در شرایط عملی می­گذرد، ارائه نمی­دهد.

اگرچه بسیاری از سازمان­ها همیشه تعریفی همسان را از موضوع به اشتراک نمی­گذارند؛ اما توسعه پایدار به طور  معمول با دو بعد اساسی در نظر گرفته می­شود: محیط زیست و توسعه روستایی. در برخی سازمان­ها مانند بانک جهانی نیز ابعاد اجتماعی به عنوان قلمرویی کلیدی در این زمینه در نظر گرفته می­شود.

بعضی سازمان­ها به صراحت به ابعاد اقتصادی به عنوان جزئی کلیدی در توسعه پایدار نیز اشاره می کنند، هرچند این موضوع می­تواند در تمامی ابعاد در نظر گرفته شود. با ترکیب سه بعد پیش گفته، مفهومی که دربرگیرنده گستره وسیعی از مسائل توسعه است نثبیت می گردد. در همان حال که پیوندی مستقیم میان مردم و به ویژه فقیرترین و حاشیه­ای­ترین بخش­های جامعه با اقداماتی که هدفشان بهبود زندگی مردم است ایجاد می­شود.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.