برچسب: شیلپا واساوادا

برنامه توسعه ده هزار سازمان تولید کننده کشاورزی در هندوستان

برنامه توسعه ده هزار سازمان تولید کننده کشاورزی

در هندوستان زنان کشاورز را نادیده می­گیرد

هندوستان کشوری با گوناگونی های فرهنگی ، اقتصادی و معیشتی نمادی از تلاش برای جلب مشارکت و نهادسازی برای اداره امور، از جمله در بخش کشاورزی است. بخشی از کوشش­های به عمل آمده در دهه­های اخیر معطوف به افزایش حضور و ارتقای جایگاه زنان کشاورز در درون سازمان­های حرفه­ای  و تشکل­های اقتصادی کشاورزی بوده است. مطلب پیش روی بیانگر ضرورت­ها، کاستی­ها و تا حدودی راهکارهای کلی برای به ثمر رسیدن این کوشش­ها است.

خانم شیلپا واساوادا، نویسنده مقاله حاضر، متخصص جنسیت و نهادهای اجتماعی با حدود سه دهه تجربه در بخش معیشت است. تجربیات او در زمینه­های تدوین راهبرد، ظرفیت­سازی، حمایت، آموزش و مطالعات ارزشیابی برای جریان­سازی جنسیتی در پروژه­های معیشتی مبتنی بر منابع طبیعی است. لازم به ذکر است اگرچه نمی­توان تمامی تفسیرها و نقطه­نظرات نویسنده را در خصوص زنان کشاورز هندی به زنان کشاورز ایرانی نسبت داد؛ اما بی گمان دانستن چالش­های فراروی کنش­گران هوادار ارتقای جایگاه زنان روستایی در جامعه­ای همانند هندوستان می­تواند برای علاقمندان به موضوع در ایران نیز سودمند باشد.

اگر دستورالعمل‌های جدید مرتبط با سازمان‌های تولیدکننده کشاورزی  را با دیدگاه جنسیتی بازبینی نکنیم، زنان در بخش کشاورزی عقب خواهند ماند. در جولای ۲۰۲۰ دولت هندوستان دستورالعمل‌های دقیقی را برای راه‌اندازی ده هزار سازمان تولیدکننده کشاورزی جدید در کشور تا سال ۲۰۲۴ منتشر کرد.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

پیوند میان مالکیت زنان بر زمین و تاب آوری اقلیمی

خانم شیلپا واساوادا، نویسنده مقاله حاضر، متخصص جنسیت و نهادهای اجتماعی با حدود سه دهه تجربه در بخش معیشت است. تجربیات او در زمینه های تدوین استراتژی، ظرفیت سازی، حمایت، آموزش و مطالعات ارزشیابی برای جریان سازی جنسیتی در پروژه های معیشتی مبتنی بر منابع طبیعی است.

اگر بخواهیم تاب­ آوری اقلیمی را در  میان جوامع روستایی خود پدید آوریم، باید اطمینان یابیم که زنان مالک زمینی می­شوند که بر روی آن کار می­کنند.

برآورد می شود که ۲/۷۳ درصد نیروی کاری زنان روستایی در هندوستان به کشاورزی اشتغال دارد. این میزان با نسبت مشابه ۵۵ درصد در میزان نیروی کاری مردان روستایی در بخش کشاورزی هندوستان قابل مقایسه است. به طور تقریبی ۸۰ درصد تمام زنان فعال از نقطه نظر اقتصادی در بخش کشاورزی به کار گرفته می­شوند. علیرغم این برتری عددی و آماری، نسبت ۱۴ درصدی مالکیت زنان بر اراضی بیانگر سوی­ گیری عمده مالکیت زمین در هندوستان به نفع مردان است. در  محیط روستایی هندوستان، زمین کشاورزی نه تنها حیاتی ترین منبع تولیدی برای خانوار روستایی است؛ بلکه به همان اندازه برای هویت ، موقعیت و همچنین امنیت غذایی و تغذیه، به ویژه برای زنان، دارای اهمیت است.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.