سوالات اصلی عبارتند از :
نقش توسعه صنایع دستی در توسعه گردشگری چیست؟
نقش توسعه صنایع دستی در رونق تولید و بهبود معیشت جوامع محلی و تحقق توسعه محلی و منطقه ای چیست؟
نقش توسعه محلی و منطقه ای در توسعه صنایع دستی و رونق صنعت گردشگری چیست؟
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.
در سایر بخشهای کتاب چگونگی مفهوم سازی و کاربردی شدن ارتباطات در توسعه مطرح شده است. علیرغم این، بازتاب عمیقتر چگونگی درک ارتباطات و به کارگیری آن به طور خاص در توسعه پایدار میتواند ارزشمند باشد. اصطلاح توسعه پایدار به شکل رسمی با تعریف کلی تکامل یافته در اجلاس زمین در سال ۱۹۹۲ در ریودوژانیرو همراه گردید و انتظار میرود که “به صورتی برابر به نیازهای توسعه و محیط زیست نسلهای فعلی و آینده پاسخ گوید”.
در حالی که چنین تعریف مبنایی برای درک رایج فراهم میکند؛ مفهومی دقیق و سازگار را از آن چه که در شرایط عملی میگذرد، ارائه نمیدهد.
اگرچه بسیاری از سازمانها همیشه تعریفی همسان را از موضوع به اشتراک نمیگذارند؛ اما توسعه پایدار به طور معمول با دو بعد اساسی در نظر گرفته میشود: محیط زیست و توسعه روستایی. در برخی سازمانها مانند بانک جهانی نیز ابعاد اجتماعی به عنوان قلمرویی کلیدی در این زمینه در نظر گرفته میشود.
بعضی سازمانها به صراحت به ابعاد اقتصادی به عنوان جزئی کلیدی در توسعه پایدار نیز اشاره می کنند، هرچند این موضوع میتواند در تمامی ابعاد در نظر گرفته شود. با ترکیب سه بعد پیش گفته، مفهومی که دربرگیرنده گستره وسیعی از مسائل توسعه است نثبیت می گردد. در همان حال که پیوندی مستقیم میان مردم و به ویژه فقیرترین و حاشیهایترین بخشهای جامعه با اقداماتی که هدفشان بهبود زندگی مردم است ایجاد میشود.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.
برنامه توسعه ده هزار سازمان تولید کننده کشاورزی
در هندوستان زنان کشاورز را نادیده میگیرد
هندوستان کشوری با گوناگونی های فرهنگی ، اقتصادی و معیشتی نمادی از تلاش برای جلب مشارکت و نهادسازی برای اداره امور، از جمله در بخش کشاورزی است. بخشی از کوششهای به عمل آمده در دهههای اخیر معطوف به افزایش حضور و ارتقای جایگاه زنان کشاورز در درون سازمانهای حرفهای و تشکلهای اقتصادی کشاورزی بوده است. مطلب پیش روی بیانگر ضرورتها، کاستیها و تا حدودی راهکارهای کلی برای به ثمر رسیدن این کوششها است.
خانم شیلپا واساوادا، نویسنده مقاله حاضر، متخصص جنسیت و نهادهای اجتماعی با حدود سه دهه تجربه در بخش معیشت است. تجربیات او در زمینههای تدوین راهبرد، ظرفیتسازی، حمایت، آموزش و مطالعات ارزشیابی برای جریانسازی جنسیتی در پروژههای معیشتی مبتنی بر منابع طبیعی است. لازم به ذکر است اگرچه نمیتوان تمامی تفسیرها و نقطهنظرات نویسنده را در خصوص زنان کشاورز هندی به زنان کشاورز ایرانی نسبت داد؛ اما بی گمان دانستن چالشهای فراروی کنشگران هوادار ارتقای جایگاه زنان روستایی در جامعهای همانند هندوستان میتواند برای علاقمندان به موضوع در ایران نیز سودمند باشد.
اگر دستورالعمل‌های جدید مرتبط با سازمانهای تولیدکننده کشاورزی را با دیدگاه جنسیتی بازبینی نکنیم، زنان در بخش کشاورزی عقب خواهند ماند. در جولای ۲۰۲۰ دولت هندوستان دستورالعمل‌های دقیقی را برای راه‌اندازی ده هزار سازمان تولیدکننده کشاورزی جدید در کشور تا سال ۲۰۲۴ منتشر کرد.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.