برچسب: تاب آوری اقلیمی

اجلاس بعدی کاپ باید تنها بر تضمین پرداخت ها و مسئول نمودن بی انگیزه ها تمرکز کند

کنفرانس­های “کاپ” برگرفته از عبارتConference of the Parties و یا به عبارت دقیق­تر Conference of the Parties to the United Nations Framework Convention on Climate Change (کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییر اقلیمی) دنباله تلاش های ملل متحد برای انجام اقدامات پیشگیرانه‌ جهت پیش‌بینی، جلوگیری یا به حداقل رساندن علت های تغییر اقلیمی و کاهش اثرات سوء در قالب کنوانسیون تغییرات اقلیمی ۱۹۸۹ و اجلاس های بعدی نظیر کنفرانس پاریس است. مقاله حاضر با دیدگاهی مطالبه گر به تلاش های اخیر در برابر تغییر اقلیم و از جمله کنفرانس تغییر اقلیم ۲۰۲۲ در شرم الشیخ مصر تحت عنوان کاپ ۲۷ می نگرد. نویسندگان هندی مقاله به ویژه بر لزوم نقش آفرینی بیش تر و شایسته تر کشور خود در این عرصه به عنوان یک اقتصاد نوظهور تاکید می ورزند.  آرونابها گهوش مدیر عامل و شکها بهسین مدیر ارشد شورای انرژی، محیط زیست و آب است. 

مذاکرات اقلیمی تمایل دارد که بیش تر با کلمات درگیر شود تا عمل؛ اما گاهی اوقات واقعیت به شما تلنگر می­زند. یک سال ویرانگر از امواج گرما، خشکسالی، محصولات ضایع شده، سیل های شدید و … نمی­توان آسیب های مربوط به وضعیت آب و هوا بر زندگی و معیشت را نادیده گرفت. آخرین دور گفتگوها (کاپ ۲۷ در مصر) با اندکی امید آغاز شد و (دو روز فراتر از برنامه) به شکلی کم فروغ به پایان رسید.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

پیوند میان مالکیت زنان بر زمین و تاب آوری اقلیمی

خانم شیلپا واساوادا، نویسنده مقاله حاضر، متخصص جنسیت و نهادهای اجتماعی با حدود سه دهه تجربه در بخش معیشت است. تجربیات او در زمینه های تدوین استراتژی، ظرفیت سازی، حمایت، آموزش و مطالعات ارزشیابی برای جریان سازی جنسیتی در پروژه های معیشتی مبتنی بر منابع طبیعی است.

اگر بخواهیم تاب­ آوری اقلیمی را در  میان جوامع روستایی خود پدید آوریم، باید اطمینان یابیم که زنان مالک زمینی می­شوند که بر روی آن کار می­کنند.

برآورد می شود که ۲/۷۳ درصد نیروی کاری زنان روستایی در هندوستان به کشاورزی اشتغال دارد. این میزان با نسبت مشابه ۵۵ درصد در میزان نیروی کاری مردان روستایی در بخش کشاورزی هندوستان قابل مقایسه است. به طور تقریبی ۸۰ درصد تمام زنان فعال از نقطه نظر اقتصادی در بخش کشاورزی به کار گرفته می­شوند. علیرغم این برتری عددی و آماری، نسبت ۱۴ درصدی مالکیت زنان بر اراضی بیانگر سوی­ گیری عمده مالکیت زمین در هندوستان به نفع مردان است. در  محیط روستایی هندوستان، زمین کشاورزی نه تنها حیاتی ترین منبع تولیدی برای خانوار روستایی است؛ بلکه به همان اندازه برای هویت ، موقعیت و همچنین امنیت غذایی و تغذیه، به ویژه برای زنان، دارای اهمیت است.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.