برچسب: ارتباطات مشارکتی

ارتباطات مشارکتی به مثابه یک راهبرد کلیدی در ایجاد رابطه شهروندی

این تحقیق با هدف تجزیه و تحلیل اهمیت ارتباط مشارکتی به عنوان راهبردی حیاتی در ساخت رابطه شهروندی از طریق بررسی جامع ادبیات تخصصی به عمل آمده و هدف آن به روز رسانی دانش مربوط به رابطه شهروندی و ساختار آن، ارتباطات مشارکتی و سهم آن در ساخت شهروندی و همچنین رویکردهای به روز ارتباط مشارکتی است. نتایج مطالعه در اساس از  مجلات علمی نمایه شده در Scopus، Web of Science، Scielo، Redalyc  و Dialnet استخراج شد. تمام استنادها و مراجع کتابشناختی با استفاده از پایگاه مندلی مدیریت شدند.

بر اساس نتایج اولیه دریافته شد که  ارتباطات مشارکتی پیوستگی و انسجام جوامع محلی را بر اساس پروژه های مشترک، تصمیم گیری، مشارکت و کنش هایی که به شهروندان منفعت برساند، آسان می­سازد. نتیجه این مطالعه آن است که رابطه شهروندی بر اساس شرایط شهروند پیوسته در حال تغییر است و همچنین لازم است که پیوند میان روابط شهروندی و مشارکت در پیگیری توسعه اجتماعی  – فرهنگی بازسازی شود. به همین ترتیب نیز مشارکت اجتماع محلی باید مشروع، کل نگر و یکپارچه باشد. بر این اساس سهم ارتباطات در  پویایی کنش گران اجتماعی نهفته است؛ و در نهایت رویکردهای ارتباطات مشارکتی، رفتارهای اجتماعی تعیین کننده را برای دستیابی به توانمندسازی اجتماعی ا پویا می­سازد.

کلید واژه ها: ایجاد رابطه شهروندی، شهروندی، ارتباطات، ارتباطات مشارکتی، ارتباطات اجتماعی.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

ارتباطات مشارکتی برای توسعه

از هنگام پیدایش و شکل گیری نخستین رگه های رهیافت ارتباطات مشارکتی پنجاه و اندی سال می گذرد. در حقیقت رهیافت مذکور رویکردی تقابلی در برابر سنت ارتباطات از بالا به پایین و به اصطلاح مسلط بود. ارتباطات مشارکتی خیلی زود به مجامع و محافل توسعه راه یافت و آژانس های توسعه و ارتباط گران حرفه ای توسعه به آشکار ساختن برداشت­های خود در باب اصول و چارچوب های آن مبادرت نمودند. مطلب حاضر نیز با زمان انتشاری در حدود دو دهه و نیم پس از معرفی رهیافت ارتباطات مشارکتی، به بیان مبانی و اصول این رهیافت اختصاص یافت.

پس از این تلاش خواهد شد که در این وبسایت سایر برداشت ها در خصوص این مفهوم به ویژه در پیوند با تحولات فنی سال های اخیر و گسترش بیش از پیش اینترنت و رسانه های فضای مجازی عنوان گردیده و منتشر شود.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

ارتباطات برای توسعه پایدار ؛ کاربردها و چالش ها

در سایر بخش­های کتاب چگونگی مفهوم سازی و کاربردی شدن ارتباطات در توسعه مطرح شده است. علیرغم این، بازتاب عمیق­تر چگونگی درک ارتباطات و به کارگیری آن به طور خاص در توسعه پایدار می­تواند ارزشمند باشد. اصطلاح توسعه پایدار به شکل رسمی با تعریف کلی تکامل یافته در اجلاس زمین در سال ۱۹۹۲ در ریودوژانیرو همراه گردید و انتظار می­رود که “به صورتی برابر به نیازهای توسعه و محیط زیست نسل­های فعلی و آینده پاسخ گوید”.

در حالی که چنین تعریف مبنایی برای درک رایج فراهم می­کند؛ مفهومی دقیق و سازگار را از آن چه که در شرایط عملی می­گذرد، ارائه نمی­دهد.

اگرچه بسیاری از سازمان­ها همیشه تعریفی همسان را از موضوع به اشتراک نمی­گذارند؛ اما توسعه پایدار به طور  معمول با دو بعد اساسی در نظر گرفته می­شود: محیط زیست و توسعه روستایی. در برخی سازمان­ها مانند بانک جهانی نیز ابعاد اجتماعی به عنوان قلمرویی کلیدی در این زمینه در نظر گرفته می­شود.

بعضی سازمان­ها به صراحت به ابعاد اقتصادی به عنوان جزئی کلیدی در توسعه پایدار نیز اشاره می کنند، هرچند این موضوع می­تواند در تمامی ابعاد در نظر گرفته شود. با ترکیب سه بعد پیش گفته، مفهومی که دربرگیرنده گستره وسیعی از مسائل توسعه است نثبیت می گردد. در همان حال که پیوندی مستقیم میان مردم و به ویژه فقیرترین و حاشیه­ای­ترین بخش­های جامعه با اقداماتی که هدفشان بهبود زندگی مردم است ایجاد می­شود.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.