دسته: کشاورزی ، محیط زیست و توسعه

روندهای آگرو انفورماتیک و تغییر پایدار در تولید مواد غذایی

روندهای آگرو-انفورماتیک و تغییر پایدار در تولید مواد غذایی

نویسنده: دکتر حسین شیرزاد[1]

صنعت کشاورزی همیشه در حال رشد است، زیرا بذرهای جدید نوآوری به طور مداوم در حال کاشت هستند. بی تردید، گرایش های آگرو انفورماتیک، صنعت غذا را در سال 2023 متحول می کند.

مزارع کوچک بیش تر از 570 میلیون مزرعه در جهان را تشکیل می دهند: طبق گزارش فائو، 84 درصد آن ها کوچک تر از دو هکتار و 72 درصد کوچک تر از یک هکتار هستند. از 580 میلیون کشاورز در سراسر جهان، 500 میلیون نفر کشاورزان خرده پا هستند که به راحتی قابل دسترسی نیستند. ذینفعان سیستم غذایی جهانی       دریافته اند که تحول معنی دار و پایدار کشاورزی غیرممکن است مگر این که کشاورزان خرده پا در سطح مردم آموزش ببینند و قادر به اتخاذ روش های خلاقانه تر، کارآمدتر و پایدارتر کشاورزی شوند. 

دیجیتالی شدن و فناوری دانش بنیان، ارزان و به راحتی در دسترس، می‌تواند در تحقق این امر بسیار کمک کند در چین که مامن 200 میلیون خرده مالک است، متوسط ​​مساحت زمین به بیش از نیم هکتار یا تقریباً به اندازه یک زمین فوتبال کوچک شده است. تا سال 2050، جمعیت جهان با یک سوم افزایش خواهد یافت و تقریباً به 10 میلیارد نفر خواهد رسید و به دلیل بهبود استانداردهای زندگی در سراسر جهان، کالری دریافتی حتی سریع تر افزایش خواهد یافت. نتیجه این که تولید مزرعه باید حدود 70 درصد افزایش یابد تا تقاضای غذا برآورده شود. طبق گزارش فائو، میزان کالری دریافتی روزانه به ازای هر نفر، از 2753 در سال 2005 به 2904 کالری در سال 2016،  به طور کلی به طور پیوسته افزایش یافته است. در حال حاضر، 21 درصد از مردم در 76 کشور با درآمد پایین و متوسط ​​پایین در جهان با ناامنی غذایی مواجه هستند، اما انتظار می‌رود این میزان تا سال 2028 به تنها 10 درصد کاهش یابد که یک کاهش خیره‌کننده 50 درصدی است.

در همان حال، در کشورهایی که سبد نان جهان، محسوب می شوند کشاورزان در حال پیر شدن هستند و به طور متوسط ​​نزدیک به 60 سال  و بیش تر دارند. اما متخصصان کشاورزی نگران نیستند، زیرا ماهیت کشاورزی در مقیاس بزرگ همراه با کشاورزان در حال گسترش است. در واقع به لطف کشاورزی دیجیتال نسل چهارم صنعتی، پیشرفت های چشمگیر در تجهیزات برای کشت، کاشت، نشاء و برداشت، دیگر کشاورزی کار کمرشکنی نیست. امروز به طور مداوم کشاورزی از طریق اینترنت اشیا (IoT) با استفاده از فناوری‌های دیجیتال نوآورانه مانند Big Data، AI و روبات‌ها برای بهبود کشاورزی و ساده‌سازی زنجیره‌های غذایی ارتقا می‌یابد.

در دو سال آتی پیش روی  فناوری PDA و GPS برای انجام بررسی‌های سطح مزرعه و بهبود مجموعه داده‌های بررسی برای درک دقیق شرایط محصول در این مناطق کاشت کمک نموده و  این داده ها برای هماهنگی و کنترل تولید و فروش محصولات کشاورزی در زمان واقعی استفاده می شود. سیستم های ردیابی اطلاعات بارکد RFID و دو بعدی در مراحل مختلف برای جمع آوری داده ها برای وارد کردن به برنامه های کاربردی کشاورزی استفاده می شود.. 

اطلاعات تولید برای تنظیم مدیریت عملیات کشت نیز استفاده می شود.کارشناسان می توانند پیشنهادهای مدیریت کشت را به صورت آنلاین ارائه دهند و کشاورزان این امکان را می یابند که دوره تولید و کیفیت محصولات را به طور دقیق کنترل کنند؛ یک شبکه پورتال کشاورزی ایمن برای یکپارچه سازی اطلاعات محصولات کشاورزی، برچسب گذاری محصولات کشاورزی ایمن و ارائه اطلاعات تولید و نقشه های فروش ایجاد نمایند که این به مصرف کنندگان کمک می کند تا به راحتی اطلاعات مربوط به محصولات کشاورزی ایمن را به دست آورند و اعتماد عمومی را به محصولات کشاورزی تولید داخل افزایش دهند.

کشاورزی دقیق از سیستم‌های فناوری هوشمند و متصل برای بهبود نتایج رشد بهره می‌برد. بهره برداران کشاورزی می توانند در زمان، پول و منابع صرفه جویی کنند و با ابزارهایی که از نظارت بر رشد محصول و       برنامه های تغذیه هدفمند محصول پشتیبانی می کنند، سبب شوند تا مواد اولیه ارزان‌تر شود و مزایای صرفه جویی در هزینه به تولیدکنندگان مواد غذایی منتقل شود. تا سال 2025، استفاده از ابزارهای دقیق AgTech برای کاربرد دقیق کود، به دلیل افزایش هزینه کود، مهم تر از همیشه خواهد بود؛ چون  هزینه های کود در سال 2022 بیش ترین افزایش را از هر نهاده دیگری داشته است و پیش بینی می شود که این میزان در سال آینده بیش تر شود. مکانیزاسیون و اتوماسیون کشاورزی – به ویژه سیستم‌های هدایت خودکار، که وسایل نقلیه کشاورزی را با ماهواره هدایت می‌کنند – تبیین کننده این واقعیت است که چرا میانگین سنی کشاورزان به همراه بازدهی افزایش می‌یابد.

تحقیقات نشان می‌دهد که در دهه‌های آینده، کسب و کار کشاورزی حتی پیچیده‌تر خواهد شد و موفقیت در آن مستلزم مدیران تحصیل‌کرده و چابک‌تر در رأس امور است. کمبود نیروی کار کشاورزی در سراسر جهان تا حد زیادی به دلیل شهرنشینی است ؛زیرا در حال حاضر بیش از 50 درصد از جمعیت جهان در شهرها زندگی       می کنند و تا سال 2050، حدود 70 درصد از کشاورزان عمدتاً در جستجوی چشم انداز بهتر برای شغل، درآمد و ازدواج به یک شهر نقل مکان خواهند کرد. در حقیقت بخشی از افزایش تقاضای غذا در جهان نتیجه مستقیم افزایش شهرنشینی خواهد بود که احتمالاً تا سال 2050 حدود 2.5 میلیارد شهروند جدید در سراسر جهان اضافه خواهد شد. شهرهای بزرگ تر به معنای بهبود زیرساخت های تجاری است که به نوبه خود باعث ایجاد مشاغل بیش تر می شود. به واسطه دستمزد بالاتر و با افزایش درآمد، مردم به غذاهای گران‌تر – به‌ویژه گوشت علاقه‌مند می‌شوند. پیش‌بینی می‌شود که سرانه مصرف سالانه گوشت در سال 2030 به 45.3 کیلوگرم برای هر نفر برسد، در حالی که این میزان در سال 1997-1999  حدود  36.4کیلوگرم بوده است. با این رخداد طبیعی، نیاز به خوراک دام افزایش می یابد و به ناچار فشار بر عملکرد مزرعه ها نیز افزایش می یابد، زیرا گاو، مرغ و خوک معمولاً حدود 70 درصد غلات کشت شده در ایالات متحده و 75 درصد از محصولات سویا در سطح جهان را در هر سال مصرف می کنند.

در عین حال بازده مزارع در حال رشد است، اما نه با سرعت مورد نیاز؛ در حال حاضر، تولید چهار محصول اصلی – ذرت، برنج، گندم و سویا – با نرخی حدود 0.9 تا 1.6 درصد در سال افزایش می یابد. 

این امر منجر به افزایش عملکرد کلی برای هر محصول در حدود 38 تا 67 درصد تا سال 2050 می شود. حتی اگر کشاورزان با نرخ رشد بالایی محصول تولید کنند و جمعیت جهانی در سطح پایین پیش بینی ها رشد کند، ریاضیات متعارف برای تولید مزرعه کار نمی کند تا با تقاضا همگام شود. با تشدید مشکلات و به عنوان واکنشی به تهدید همیشگی که قیمت‌های غیرقابل پیش‌بینی کالاها بوجود می آورد، تولیدکنندگان تمایل دارند که به شیوه های کشاورزی نادرست مانند استفاده بیش از حد از مواد شیمیایی، برنامه ریزی نادرست تناوب زراعی و تخریب تنوع زیستی اقدام نمایند. با این حال، در بلندمدت، چنین اقداماتی می‌تواند اثر معکوس داشته باشد و مانع از تلاش‌ها برای افزایش تولید شود. 

بر اساس گزارش سازمان ملل، حدود 30 درصد از زمین های کشاورزی در سطح جهان تخریب شده، یا فرسایش یافته یا مواد مغذی آن به دلیل مدیریت ضعیف زمین از بین رفته، تلقی می شود – و به سرعت توانایی خود را برای تولید غذای کافی از دست می دهد- در همان حال، تغییرات آب و هوایی که تا حدی توسط گازهای گلخانه ای تولید شده توسط مزارع ایجاد می شود، آسیب خاک را تشدید کرده و سیستم های کشاورزی جهانی را شکننده تر می کند. 

آکادمی ملی علوم اروپایی پیش‌بینی می‌کند که اگر میانگین دمای جهانی فقط 2 درجه فارنهایت افزایش یابد، عملکرد ذرت 7.4 درصد، گندم 6 درصد و برنج 3.2 درصد کاهش می‌یابد. طرفه آ«که فعالیت های کشاورزی از 70 درصد منابع آب شیرین جهان استفاده می کند، اما انواع آلودگی ها و سایر انواع سوءمدیریت، از جمله مصرف مواد شیمیایی در مزارع، همچنان باعث کیقیت نازل منابع آب سطحی و زیر زمینی می شود. 28 درصد از کل زمین های کشاورزی، 56 درصد از زمین های زراعی آبی، 43 درصد از مزارع گندم و 35 درصد از سطح زیر کشت ذرت در حال حاضر در مناطق تحت تنش آبی کشت می شوند. در بسیاری از موارد، سیاست‌های مصرف کود و سموم با یارانه‌های مزرعه مرتبط می‌شوند. البته در اتحادیه اروپا، 50 درصد از تمام پرداخت‌های دولتی به کشاورزان به میزان پذیرش روش‌های کشاورزی پایدار و پروتکل‌های اندازه‌گیری در رعایت متدهای پایدار بستگی دارد. در فهرست این توصیه‌های سیاستی، برنامه‌های تناوب زراعی منظم و طرح‌های کاهش آبیاری قرار دارند.

تنظیم گر‌ها در آسیا نیز، و به‌ویژه در چین، بر شیوه‌های کشاورزی سازگار با محیط‌زیست تأکید دارند که باید از هم‌اکنون تا سال 2030 اجرا شوند. با این حال، در ایالات متحده، تنظیم گرها در استفاده از یارانه‌ها برای وادار کردن بهبود پایداری کشاورزی کندتر عمل کرده‌اند به گونه ای که تنها 6 درصد از کل درآمد کشاورزان ایالات متحده به یارانه های برنامه های کشاورزی پایدار وابسته است.

در سال 2015، 193 کشور از طرحی به نام دستور کار 2030 برای توسعه پایدار حمایت کردند که دارای 17 هدف جداگانه از جمله پایان دادن به فقر، مبارزه با تغییرات آب و هوایی و حفاظت از تنوع زیستی است. طبق طبقه بندی “فقر صفر”، سازمان ملل؛ هدف سال 2030 را برای تضمین سیستم های تولید مواد غذایی پایدار و اجرای شیوه های کشاورزی انعطاف پذیر که بهره وری و تولید را افزایش می دهد، به حفظ اکوسیستم ها، تقویت ظرفیت سازگاری با تغییرات آب و هوایی شدید، خشکسالی، سیل و سایر بلایای طبیعی و به تدریج کیفیت زمین و بهبود خاک قرارداده است.

در چند سال گذشته، رویدادهای شدید آب و هوایی، اختلالات زنجیره تامین کووید-19 و نگرانی های اقتصادی در سراسر جهان به شدت بر زنجیره تامین مواد غذایی و نوشیدنی تاثیر گذاشته است. این مسایل ادامه خواهند داشت و چالش های بیش تری نیز به آن افزوده خواهند شد. بنابراین درک سریع تأثیر فناوری‌های جدید یا شیوه‌های تولید بر عرضه و کیفیت مواد اولیه در ایجاد تغییرات سودآور و پایدار بسیار مهم است.

هماهنگ با رشد پذیرش فناوری، عصر دیجیتال در کشاورزی همچنان به رشد خود ادامه می دهد. از اندازه‌گیری سطوح مواد مغذی خاک گرفته تا نظارت بر آبیاری و استفاده از تصاویر پهپاد برای نقشه‌برداری و تخمین حضور آفات و بیماری ها، هوش مصنوعی (AI) به حضور ثابتی در تولیدات کشاورزی در همه مقیاس های متعارف تولید کشاورزی تبدیل خواهد شد. پیش‌بینی می‌شود که درآمد جهانی در فناوری هوشمند و سیستم‌های متصل در فضای آگرو-انفورماتیک تا سال 2050 سه برابر شود. این شامل هوش مصنوعی و یادگیری ماشینی می‌شود. پیش‌بینی می‌شود که هزینه‌های به کارگیری هوش مصنوعی در کشاورزی به تنهایی با نرخ رشد سالانه 25.5 درصدی بین سال‌های 2020 تا 2026 افزایش یابد و در نهایت به 4 میلیارد دلار برسد و قابلیت‌های این فناوری‌ها رشد خواهد کرد.

دیجیتالی کردن کشاورزی یکی از راه‌های کاهش تأثیرات آب و هوایی بر کشاورزی و کاهش رشد اقتصادی در مناطق خاص است. بنابراین، از شرکت‌ها و دولت‌ انتظار می رود که با سرمایه‌گذاری‌های فناوری دانش بنیان در کشاورزی – با استفاده از پیشرفت‌ها در محاسبات ابری، رصد زمین، سنجش از راه دور، داده‌ها و مدل‌های AI/ML – برای کمک به این بخش در گشودن امکانات جدید در حین حل مشکلات کشاورزی در دنیای واقعی، تسریع کنند. این امر می تواند به طور قابل توجهی تولید مواد غذایی را افزایش دهد، سودآوری را بهبود بخشد و هزینه های عملیاتی را کاهش دهد که در شرایط رکود اقتصاد جهانی بسیار مهم هستند.

اهمیت چالش های کشاورزی از این واقعیت مشهود ناشی می شودکه امنیت غذایی، کشاورزی مقاوم در برابر آب و هوا، و تامین مالی کشاورزی موضوع اصلی بحث در رویداد اخیر  کاپ27 در مصر و اجلاس سران جی20 در اندونزی بود. تمرکز قوی روی به حداکثر رساندن دید و شفافیت سیستم های غذایی جهانی به معنای ترکیب تخصص در زمینه‌های مختلف، مانند علم داده ها، برنامه‌های دیجیتال، GIS، علوم کشاورزی، کشاورزی، مدل‌های AI/ML، داده‌های آب‌وهوا محور، اینترنت اشیا و هواپیماهای بدون سرنشین برای ارائه دید و هوش بهتر در چرخه عمر تولید محصولات کشاورزی است.

به زودی دولت مجبور خواهد شد تا مرزهای علم و فناوری را برای یافتن راه‌حل‌های معنادار نه تنها برای کشاورزی مقاوم در برابر آینده، بلکه برای حفاظت از معیشت نسل آتی، پیش برد. طی چند سال گذشته، بازیگران خصوصی، دولت‌ها و سازمان‌های بین‌المللی/آژانس‌های توسعه تمرکز زیادی برای ایجاد راه‌حل‌های کشاورز محور داشته‌اند. این روند تا سال 2030 و پس از آن به طور قابل توجهی سرعت خواهد گرفت. سئوال اصلی این است که کشاورزی ایران عزیز در این کوران رقابت و با این ضعف مفرط در مدیریت کلان و غیر حرفه ای کشاورزی کشور در کجای این جغرافیای “روندهای آگرو-انفورماتیک” جای خواهد داشت؟

 

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

 

[1] تحلیل گر و دکترای توسعه کشاورزی

 

دانشی که پشتوانه طرح مشوق مزرعه داری پایدار است

دانشی که پشتوانه طرح مشوق مزرعه داری پایدار است

 

نویسنده: بتان مک گرگور (Bethan McGregor)

منبع: https://www.blog.gov.uk/farming 

تاریخ انتشار: هشتم مارس ۲۰۲۳

مترجم: حمیدرضا زرنگار

 

به واسطه طرح مشوق مزرعه داری پایدار(Sustainable Farming Inceentive)  ، برای کشاورزان پرداخت هایی را متحمل می شویم، به این منظور که اقداماتی را انجام دهند که هم از کسب و کار کشاورزی پایدار و هم از محیط طبیعی سالم حمایت کند (مشوق مزرعه داری پایدار، اولین طرح از سه طرح زیست محیطی جدیدی است که در انگلستان در زیر بخش برنامه موسوم به انتقال کشاورزی معرفی شده است.  دو طرح دیگر بازیابی طبیعت محلی و بازیابی چشم انداز هستند – مترجم).

تولید مواد غذایی به خاک‌های سالم، آب تمیز فراوان، گیاهان و حیوانات مفید و البته آب و هوای پایدار متکی است. تحقیقات علمی و تجارب کشاورزان نشان می‌دهد که طبیعت می‌تواند کارهای بزرگی را برای افزایش حاصلخیزی خاک، کنترل آفات و محافظت از محصولات در برابر سیل و خشکسالی انجام دهد. این ها همه اجزای حیاتی سیستم کشاورزی کوتاه مدت و بلند مدت هستند. در اینجا، من چند مثال علمی را به اشتراک می‌گذارم که نشان می‌دهند چگونه اقدامات در زمینه طرح مشوق مزرعه داری پایدار می‌تواند از کسب‌ و کار کشاورزان حمایت کند؛ نتایج زیست‌محیطی مثبتی را به همراه داشته باشد و در عین حال تولید غذا را حفظ – و در برخی موارد تقویت- کند.

 

جبران بالا رفتن هزینه ها از طریق بهبود سلامت خاک

با توجه به رویدادهای جهانی، کشاورزان تاثیر افزایش هزینه های نهاده ها را احساس کرده اند. قیمت کودها، سموم دفع آفات، خوراک دام و ماشین آلات همگی افزایش یافته است.

ارقام هیئت توسعه کشاورزی و باغبانی (Agriculture and Horticulture Development Board) بریتانیا نشان می دهد که بین ماه می ۲۰۲۱ و ماه می ۲۰۲۲، قیمت کود نیترات آمونیاک تولید شده در بریتانیا ۱۵۲ درصد افزایش یافته است. این نشان دهنده افزایشی از ۲۸۴ پوند در هر تن به ۷۱۶ پوند در هر تن است. البته قیمت‌ها از آن زمان به تدریج کاهش یافت، اما اتکای کم تر به این نهاده‌ها، انعطاف‌پذیری صنعت کشاورزی را در برابر رویدادهای جهانی آینده افزایش می‌دهد.

من ابتدا استاندارد خاک زراعی و باغبانی در طرح مشوق  مزرعه داری پایدار  را بررسی خواهم کرد. در اینجا اضافه کردن مواد آلی همان چیزی است که در فعالیت مشوق مزرعه داری پایدار گنجانده شده است. به عنوان مثال، از طریق گیاهان پوششی، مخلوط حبوبات و در آمیختن با کاه در خاک.

تاثیر: در دسترس بودن مواد مغذی را افزایش می‌دهد، آفات و (در میان سایر فواید) بیماری‌ها را سرکوب می‌کند.

توضیح: مواد آلی منبع جایگزینی از مواد مغذی کودها است. افزودن مواد آلی یا به طور مستقیم یا از طریق گیاهان پوششی، مقدار مواد مغذی موجود در خاک را افزایش می دهد.

علاوه بر این، ترکیب مواد آلی در خاک از جامعه متنوعی از باکتری ها و قارچ ها پشتیبانی می کند. این جامعه زنده، مواد آلی را به مواد مغذی قابل جذب تجزیه می کند. همچنین می تواند جمعیت آفات را کاهش دهد و پاتوژن های قارچی گیاهی را کنترل کند. این امر نیاز به آفت کش های گران قیمت و درمان های ضد قارچی را کاهش می دهد.

انتخاب دقیق محصول پوششی می تواند عملکرد را افزایش دهد. به عنوان مثال، نشان داده شده است که استفاده از مخلوط گیاهان پوششی حاوی حبوبات، عملکرد را تا ۱۳ درصد افزایش می دهد (1)؛ زیرا حبوبات ازت را از جو جذب کرده ؛ آن را در خاک “تثبیت” می کنند و برای جذب گیاهان در دسترس قرار می دهند.

مطالعه ای در لهستان آشکار ساخت که ‌کشت تناوبی حبوبات  مقدار کل نیتروژن مورد نیاز برای حفظ عملکرد را کاهش می دهد (2). در همان حال یک مطالعه طولانی‌مدت با ترکیب مقادیر زیادی از داده‌های عملکرد در سراسر اروپا و آفریقا نشان داد که افزایش تنوع محصول، افزودن محصولات باروری، مانند حبوبات، و افزودن مستقیم مواد آلی می‌تواند عملکرد را افزایش دهد. این مطالعه همچنین نشان داد که این اثر تا حد زیادی جایگزین کود ازت بود. این روش‌ها زمانی که استفاده از کود ازت کم بود عملکرد را افزایش داد، اما در زمانی که سطوح بالای کود استفاده می‌شد تأثیر کمی بر عملکرد داشت و یا فاقد تأثیر بود (3).

اقدام مشمول طرح مشوق مزرعه داری پایدار: کاهش زمین خالی و خاک ورزی. به عنوان مثال، از طریق گیاهان پوششی و حداقل خاکورزی.

تاثیر: از دست دادن خاک از طریق فرسایش و از دست دادن مواد مغذی از طریق شستشو را کاهش می‌دهد.

توضیح: خاکی که در اثر خاک‌ورزی بدون پوشش باقی می‌ماند، یا مختل می‌شود با تماس با آب و تر شدن در معرض خطر شسته شدن قرار می گیرد. علاوه بر این، مواد مغذی نشسته بر سطح خاک به آسانی در آب باران حل می شوند و در جریان آب از بین می روند.  تامین  مواد مغذی برای کشاورز بسیار هزینه بر بوده و شسته شدن آن ها خود مشکل دیگری است.

خاک دارای پوشش، کم تر در معرض خطر این تلفات است، بنابراین وقتی  زمین خالی به حداقل برسد، هدر رفت مواد مغذی کاهش می یابد و به این شکل برای رشد محصول نیز مفید خواهد بود. کاهش آشفتگی در خاک با محدود کردن خاک‌ورزی از این تلفات جلوگیری می‌کند و خواص شیمیایی، فیزیکی و زیستی خاک را بهبود می‌بخشد(5)،(6).

مطالعه‌ای که به بررسی تأثیر روش‌های مختلف خاک‌ورزی بر فرسایش خاک و از دست دادن عناصر غذایی پرداخته بود، نشان داد که خاک‌ورزی بیش از حد (چرخه‌های خیش زنی  و خاک‌ورزی متعدد ) منجر به بیش ترین تلفات مواد مغذی می‌شود. این مطالعه همچنین نشان داد که رسوبات فرسایش یافته اغلب از نظر ازت، فسفر، پتاسیم و مواد آلی غنی تر از خاک بدون رسوبات  هستند.

 این نشان می دهد که حتی از دست دادن خاک در مقیاس کم نیز، و در پی آن اتلاف مواد مغذی در رسوبات فرسایش یافته می تواند زیاد و پرهزینه باشد.

 

کاستن از تاثیر تغییرات آب و هوایی شدید بر محصولات کشاورزی

به موازات تغییر اقلیم انگلستان، پیش بینی می شود که رویدادهای شدید آب و هوایی مانند موج گرما، خشکسالی و سیل افزایش یابد(7)، (8)، (9).

 مصداق آن، رکورد شکنی تابستانی بود که به تازگی داشتیم. این یکی از خشک‌ترین تابستان‌های تاریخ انگلستان و از زمان شروع ثبت درجه حرارت در کشور، اولین باری بود که دمای هوا بالای ۴۰ درجه سانتی‌گراد(10] ثبت شد. پیش‌بینی می‌شود که با گرم‌تر شدن و خشک‌تر شدن آب و هوای ما، کم محصولی به رویدادی گسترده تر از گذشته تبدیل شود(11).

همان گونه که بهبود سلامت خاک نیاز به نهاده های مغذی را کاهش می دهد؛ توانایی خاک برای جذب و نگهداری آب را نیز بهبود می بخشد. چنین توانایی در حوادث سیل و خشکسالی مفید است.

اقدام مشمول طرح مشوق مزرعه داری پایدار:  افزودن مواد آلی و کاهش زمین خالی. به عنوان مثال، از طریق گیاهان پوششی، کاشت درخت در زمین های مولد و پوشش کاه زمستانی.

تاثیر: ساختار خاک بهبود می‌یابد و بهتر می‌تواند آب را نگه دارد (احتباس آب افزایش می‌یابد) و کم تر در معرض خطر شسته شدن در هنگام سیل است.

توضیح: خاک با ساختار و هوادهی خوب، پوشیده با مواد آلی در حال تجزیه و ریشه های زنده به عنوان یک «اسفنج بیولوژیکی» عمل می کند و جریان آب را در زمین تنظیم می کند.

این خاک سالم می تواند در صورت نیاز (در هنگام وقوع سیل) مقادیر زیادی آب را جذب کند، در این روند جریان آب را کند می کند و از آسیب عمده به محصولات و زیرساخت ها جلوگیری می کند. سپس خاکی با این مشخصات در سیلاب کندتر از سایر خاک ها خشک می شود و اثر مخرب خشکسالی بر محصولات و خاک را کاهش می دهد (12)،(13).

 

کاهش تلفات تنوع زیستی برای افزایش عملکرد

گیاهان و حیوانات در سطح جهانی در حال کاهش هستند و بریتانیا شاهد برخی از بزرگترین کاهش ها است (14).

به عنوان مثال، یک محاسبه از میزان پرندگان در زمین های کشاورزی بریتانیا،که شاخصی از وضعیت حیات وحش به طور کلی است، میزان کاهش جمعیتی در حد نیمی از میزان مربوط به سال ۱۹۷۰را نشان می­دهد (15).

این ارقام بیانگر آن است که بریتانیا در حال از دست دادن گونه های حیاتی می باشد که در نحوه عملکرد محیط ما نقش دارند. تنوع زیستی با ارائه خدماتی مانند گرده افشانی و کنترل آفات، نقش مهمی در حفظ عملکرد محصول دارد.  به عنوان مثال، نشان داده شده است که افزایش تعداد گرده افشان ها باعث عملکرد بیش تر دانه روغنی کلزا می شود (16).

در مورد گندم زمستانه، تراکم آفات و خسارت به محصولی که در نزدیکی نوارهای گل وحشی حامی تنوع زیستی روییده بود، با میانگین ده درصد افزایش عملکرد، آشکارا کم تر از بخش های دیگر بود (17).

با ایجاد فضایی برای حیات وحش، می‌توانیم تنوع زیستی خود را تقویت کنیم و محصولاتمان سود ببرند.  این یکی از اهداف مشوق مزرعه داری پایدار است.

اقدام مشمول طرح مشوق مزرعه داری پایدار:  برش و کاشت تدریجی گیاهان و درختان در شکل پرچین ، زیستگاه های گل و غذای پرندگان وحشی.

تاثیر: افزایش تامین غذا و منابع لانه سازی در دسترس حیات وحش. به عنوان مثال، حشرات مفیدی که از طریق گرده‌افشانی و کنترل آفات از کشاورزی حمایت می‌کنند و پرندگان که شاخص کیفیت محیطی وسیع‌تری هستند.

توضیح: این ها تنها نمونه هایی از اقداماتی است که طرح مشوق مزرعه داری پایدار برای تقویت تنوع زیستی با افزایش منابع علوفه و آشیانه در دسترس برای حیات وحش به عمل خواهد آورد. کوتاه کردن پرچین ها باعث افزایش گلدهی و باردهی گردیده، در نتیجه منابع بیش تری برای گرده افشان ها و سایر حیوانات از جمله پرندگان مزرعه ایجاد می­شود (19)،(20).

افزایش دسترسی به انواع توت ها به ویژه برای پرندگان در ماه های پاییز و زمستان، زمانی که غذای کم تری در جاهای دیگر وجود دارد، مفید است (21).

سایر اقداماتی که شامل ایجاد زیستگاه می­گردد، مانند معرفی کرت های گل و کاشت درخت باعث افزایش بیش تر مواد غذایی برای این گونه ها می شود. علاوه بر آن، این زیستگاه ها به حیات وحش، مواد حیاتی و فضای مورد نیاز برای لانه سازی را می دهند. حمایت از گونه های گرده افشان مهم است؛ زیرا آن ها برای گرده افشانی محصولات و در نتیجه عملکرد حیاتی اند. بدون گرده افشان ها، بسیاری از محصولات زراعی، میوه با کیفیت پایین تری تولید می­کنند و یا عملکرد بسیار پایین تری دارند، یا اصلاً میوه تولید نمی­کنند. یک مطالعه نشان داد عملکرد باقلا با افزایش نسبت زیستگاه نیمه طبیعی در یک و نیم کیلومتری مزرعه افزایش یافت (22).

در حالی که مطالعه دوم نشان داد عملکرد محصول با تعداد و غنای گرده افشان هایی که از گل ها بازدید می­کنند افزایش می یابد (23). 

یک مطالعه طولانی‌مدت در املاک هیلزدن (Hillesden Estate) در باکینگهام‌ شایر (Buckinghamshire)نشان داد که ایجاد زیستگاه در مناطق کم‌ تر مولد منجر به افزایش عملکرد در مناطق زراعی می‌شود (24).

این بدان معنی بود که حتی با توجه به کاهش سطح زراعی برای ایجاد زیستگاه غنی از حیات وحش، عملکرد در مقیاس مزرعه حفظ شد یا در برخی موارد افزایش یافت. علاوه بر حمایت از گرده افشان ها، ایجاد زیستگاه های غنی از حیات وحش به معنای افزایش تعداد شکارگران آفات طبیعی در چشم انداز طبیعت است. با ایجاد زیستگاه مناسب برای حیواناتی که آفات رایج محصولات کشاورزی را شکار می­کنند، تعداد آفات کاهش می­یابد، به این معنی که شکارگران طبیعی می­توانند جایگزین برخی از کارهای انجام شده توسط کاربردهای گران قیمت آفت­کش ها شوند (25].

به عنوان مثال، یک مطالعه میدانی در جنوب انگلستان نشان داد که حضور شکارگران طبیعی با موفقیت جمعیت شته ها را سرکوب کرد (26).

شواهدی از کشاورزان به کاهش نیاز به آفت­کش ها پس از ایجاد زیستگاه غنی از حیات وحش اشاره دارد، به عنوان مثال، از طریق کاشت پرچین  (27).

اقداماتی که در این نوشته در مورد آن ها صحبت کردم، فقط یک تصویر کوچک از آن چه کشاورزان در چارچوب مشوق مزرعه داری پایدار انجام می دهند را نشان می‌دهد. 

هر اقدامی با دقت انتخاب شده است تا مزایای زیست‌محیطی مانند افزایش حاصلخیزی خاک، کنترل آفات و محافظت از محصولات در برابر سیل و خشکسالی را ارائه دهد و منجر به طرح‌های مبتنی بر شواهد شود که هم از محیط زیست و هم از قابلیت‌های تولید مواد غذایی ما محافظت کند. ما به تازگی شش استاندارد جدید را برای طرح مشوق مزرعه­داری پایدار ارائه کرده‌ایم که در سال ۲۰۲۳ در دسترس خواهند بود. آن ها عبارتند از:

۱- استاندارد مدیریت مواد مغذی.

۲- استاندارد مدیریت یکپارچه آفات.

۳- استاندارد پرچین­ها.

۴- استاندارد اراضی زراعی و باغی.

۵- استاندارد علفزار اصلاح شده.

۶ – استاندارد علفزار کم نهاده یا بدون نهاده.

 

برای دریافت متن مقاله به صورت فایل PDF اینجا کلیک نمایید.

 

ارجاعات

1 Abdalla, M. et al. (2019). A critical review of the impacts of cover crops on nitrogen leaching, net greenhouse gas balance and crop productivity, Global Change Biology, 25:8, 2530-2543. doi: 10.1111/gcb.14644

2 Grażyna, S. et al. (2020). The long-term effect of legumes as forecrops on the productivity of rotation winter triticale–winter rape with nitrogen fertilisation, Acta Agriculturae Scandinavica, Section B — Soil & Plant Science, 70:2, 128-134. doi:10.1080/09064710.2019.1677766

3 McClaren, C. et al. (2022). Long-term evidence for ecological intensification as a pathway to sustainable agriculture, Nature Sustainability, 5, 770-779. doi:10.1038/s41893-022-00911-x

4 Wilkes, T.I. et al. (2021). Zero tillage systems conserve arbuscular mycorrhizal fungi, enhancing soil glomalin and water stable aggregates with implications for soil stability, Soil Systems, 5:1, 4. doi:10.3390/soilsystems5010004

5 Lal, R.,&  Kimble, J. (1997) Conservation tillage for carbon sequestration, Nutrient Cycling in Agroecosystems 49, 243–253. doi:10.1023/A:1009794514742

6 Quansah, C. et al. (2000). Soil fertility erosion and the associated cost of NPK removed under different soil and residue management in Ghana, Ghana Journal of Agricultural Science, 33:1, 33-42. doi: 10.4314/gjas.v33i1.1882

7 Betts R.A. et al. (2021) Introduction. In: The Third UK Climate Change Risk Assessment Technical Report (Betts, R.A.,Haward, A.B. and Pearson, K.V.(eds.)]. Prepared for the Climate Change Committee, London

8 Christidis, N. et al. (2020). The increasing likelihood of temperatures above 30 to 40°C in the United Kingdom, Nature Communications, 11, 3093. doi: 10.1038/s41467-020-16834-0

9 The Royal Society, 13. How does climate change affect the strength and frequency of floods, droughts, hurricanes, and tornadoes? | Royal Society (accessed 01.2023)

10 MET Office (2022). Available at: Guest post: A Met Office review of the UK’s record-breaking summer in 2022 – Carbon Brief (accessed 12.2022)

11 Caparas M. et. al. (2021). Increasing risks of crop failure and water scarcity in global breadbaskets by 2030, Environmental Research Letters, 16, 104013. doi:10.1088/1748-9326/ac22c1

12 Blanco-Canqui, H. et al. (2015). Cattle manure application reduces soil compactibility and increases water retention after 71 years, Soil & Water Management & Conservation, 79:1, 212-223. doi:10.2136/sssaj2014.06.0252

13 Gabriel, J.L. et al. (2021). Cover crops reduce soil resistance to penetration by preserving soil surface water content, Geoderma, 386, 114911. doi:10.1016/J.GEODERMA.2020.114911

14 Phillips, H. et al. (2021). The Biodiversity Intactness Index – country, region and global-level summaries for the year 1970 to 2050 under various scenarios (Data set], Natural History Museum. doi:10.5519/he1eqmg1

15 DEFRA (2022). Agriculture in the UK Evidence Pack, pp. 43. Available at: PowerPoint Presentation (publishing.service.gov.uk) (accessed 12.2022)

16 Woodcock, B.A. et al. (2019). Meta-analysis reveals that pollinator functional diversity and abundance enhance crop pollination and yield, Nature Communications, 10, 1481. doi:10.1038/s41467-019-09393-6

17 Tschumi, M. et al. (2016). Perennial, species-rich wildflower strips enhance pest control and crop yield, Agriculture, Ecosystems & Environment, 220, 97-103. doi:10.1016/j.agee.2016.01.001

18 Pywell, R.F. et al. (2005). Providing foraging resources for bumblebees in intensively farmed landscapes, Biological Conservation, 121:4, 479-494. doi:10.1016/j.biocon.2004.05.020

19 Byrne, F. et al. (2019) The effect of management practices on bumblebee densities in hedgerow and grassland habitats, Basic and Applied Ecology, 35, 28-33, doi: 10.1016/j.baae.2018.11.004

20 Staley, J.T. et al. (2012). Long-term effects of hedgerow management policies on resource provision for wildlife, Biological Conservation, 145:1, 24-29. doi:10.1016/j.biocon.2011.09.006

21 Hinsley, S.A., & Bellamy, P.E. (1999). The influence of hedge structure, management and landscape context on the value of hedgerows to birds: A review, Journal of Environmental Management, 60:1, 33-49. doi:10.1006/jema.2000.0360

22 Raderschall, C.A. (2021). Landscape crop diversity and semi-natural habitat affect crop pollinators, pollination benefit and yield, Agriculture, Ecosystems & Environment, 306, 107189. doi: 10.1016/j.agee.2020.107189

23 Garibaldi, L.A. et al. (2016). Mutually beneficial pollinator diversity and crop yield outcomes in small and large farms, Science, 351:6271, 388-391. doi: 10.1126/science.aac7287

24 Pywell, R.F. et al. (2015) Wildlife-friendly farming increases crop yield: evidence for ecological intensification, Proceedings of the Royal Society of Biological Sciences. 282:1816, doi: 10.1098/rspb.2015.1740

25 Cardinale, B.J. et al. (2003). Biodiversity and biocontrol: emergent impacts of a multi-enemy assemblage on pest suppression and crop yield in an agroecosystem, Ecology Letters, 6: 857-865. doi: 10.1046/j.1461-0248.2003.00508.x

26 Woodcock, B.A. et al. (2016). Spill-over of pest control and pollination services into arable crops, Agriculture, Ecosystems & Environment, 231, 15-23. doi:10.1016/j.agee.2016.06.023

27 Wolton, R. et al. (2014). Regulatory services delivered by hedges: The evidence base, NE and Defra Report LM0106, 45-47

الگویی را که زنان روستایی تقویت می کنند شکوفا می شود

سوایام شیکشن پریونگ (اس اس پی) یک سازمان غیر دولتی هندی است و فعالیت آن در زمینه زنان روستایی موجب اعتماد به نفسی در آنان برای بر عهده گرفتن نقش های رهبری عمومی شده و به زنان کمک می­کند تا تاب آوری اقلیمی، امنیت غذایی و موارد دیگر را ارتقا بخشند. در یک پروژه آزمایشی پس از زمین لرزه لاتور و ناحیه ماهاراتاوادا در هندوستان در سال ۱۹۹۳، بیش از هزار زن به عنوان تسهیل­گر میان دولت و جوامع خود برای کارهای بازسازی هدایت شدند. نزدیک به ۳۰ سال بعد، این الگوی سازماندهی زنان برای تلاش اجتماعی، خود را به واسطه وقایعی نظیر زمین لرزه، سونامی، طوفان، خشکسالی و به تازگی همه­گیری کرونا ثابت کرد. مقاله حاضر مروری است بر این تجربه.

خانم سالونی مگهانی مشاور تحریریه در نشریه بررسی توسعه هند (آی. دی. آر)  است. وی دارای ۲۵ سال سابقه فعالیت به عنوان روزنامه نگار، ویراستار و نویسنده بوده و با سازمان هایی نظیر د تلگراف ، د تایمز آو ایندیا ، مومبای میرور ، گروه تاتا ، نت اسکریبز آی سی آی سی آی و ان وای یو کار کرده است. خانم مگهانی دارای مدرک کارشناسی ارشد در رشته ادبیات از دانشگاه بمبئی و هنرهای زیبا از دانشگاه نیویورک است.

سوایام شیکشن پریونگ (اس اس پی) سازمانی است که از یک پروژه آزمایشی رشد کرد و به طور رسمی در سال ۱۹۹۸ ثبت شد. پرما گوپلان بنیانگذار فقید این سازمان و فعال اجتماعی معتقد بود که بحران­ها فرصت­هایی برای زنان­اند تا نقش های رهبری را در جوامع خود بر عهده گیرند. امروزه اس اس پی دارای ارتشی متشکل از پنج هزار نفر زن کارگزار تغییر است که در رده‌های مردمی کار می‌کنند. آن ها که به عنوان ساکیس (به معنی دوستان) شناخته می شوند ۳۰۰ هزار زن را به عنوان کارآفرین، کشاورز و رهبر جامعه توانمند کرده اند. در مبارزه با بحران اقلیمی، ساکی های سازمان بار دیگر در خط مقدم روستاهای هندوستان قرار دارند، ماراتوادا در ایالت ماهاراشترا به دلیل خودکشی کشاورزان بدنام است؛ بحرانی کشاورزی که تا حدی به دلیل الگوی طولانی مدت کشت محصولات نقدی با منابع فشرده در یک منطقه مستعد خشکسالی به وجود آمد. سال‌های متوالی بارندگی‌های نامنظم و نیروهای بازار اثر خود را بر جای گذاشته‌اند و بسیاری از خانوارهای کشاورز  بار برداشت‌های ناموفق را متحمل شدند. این امر منجر به افزایش بدهی­ها، مهاجرت رنج آور و گرسنگی شده است. اینجاست که ساکی های اس اس پی، الگوی کشاورزی یک جریبی را در میان زنان کشاورز خرده پا و حاشیه‌ای ترویج کرده‌اند؛ یک رویکرد کشاورزی اقلیمی- تاب آور که از نهاده های زیستی برای رشد ترکیبی متنوع از محصولات غذایی در یک جریب زمین استفاده می کند. زنان کشاورز خرده پا و حاشیه‌ای در منطقه که به کشاورزی یک جریبی روی آورده‌اند تا ۲۵ درصد افزایش عملکرد محصول داشته‌اند. در سال‌های خشکسالی و همچنین در طول همه‌گیری، این کشاورزان به طور قابل توجهی توانستند خانواده‌های خود را از زمین‌های کوچک و در عین حال پربارشان تغذیه کنند.

 

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

اجلاس بعدی کاپ باید تنها بر تضمین پرداخت ها و مسئول نمودن بی انگیزه ها تمرکز کند

کنفرانس­های “کاپ” برگرفته از عبارتConference of the Parties و یا به عبارت دقیق­تر Conference of the Parties to the United Nations Framework Convention on Climate Change (کنفرانس اعضای کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییر اقلیمی) دنباله تلاش های ملل متحد برای انجام اقدامات پیشگیرانه‌ جهت پیش‌بینی، جلوگیری یا به حداقل رساندن علت های تغییر اقلیمی و کاهش اثرات سوء در قالب کنوانسیون تغییرات اقلیمی ۱۹۸۹ و اجلاس های بعدی نظیر کنفرانس پاریس است. مقاله حاضر با دیدگاهی مطالبه گر به تلاش های اخیر در برابر تغییر اقلیم و از جمله کنفرانس تغییر اقلیم ۲۰۲۲ در شرم الشیخ مصر تحت عنوان کاپ ۲۷ می نگرد. نویسندگان هندی مقاله به ویژه بر لزوم نقش آفرینی بیش تر و شایسته تر کشور خود در این عرصه به عنوان یک اقتصاد نوظهور تاکید می ورزند.  آرونابها گهوش مدیر عامل و شکها بهسین مدیر ارشد شورای انرژی، محیط زیست و آب است. 

مذاکرات اقلیمی تمایل دارد که بیش تر با کلمات درگیر شود تا عمل؛ اما گاهی اوقات واقعیت به شما تلنگر می­زند. یک سال ویرانگر از امواج گرما، خشکسالی، محصولات ضایع شده، سیل های شدید و … نمی­توان آسیب های مربوط به وضعیت آب و هوا بر زندگی و معیشت را نادیده گرفت. آخرین دور گفتگوها (کاپ ۲۷ در مصر) با اندکی امید آغاز شد و (دو روز فراتر از برنامه) به شکلی کم فروغ به پایان رسید.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.

 

گرم شدن زمین نتیجه جنگل زدایی و پراکندگی و نابودی بیشتر جنگل ها در مناطق دریایی جنوب شرق آسیا

جنگل­ها به مثابه نظام تهویه تبخیر طبیعی به طور مستقیم سیاره ما را خنک می­کنند. وقتی آن ها را از میان بر­می­داریم چه روی می دهد؟

در کشورهای گرمسیری مانند اندونزی، برزیل و کنگو، جنگل‌زدایی سریع توانسته علت ۷۵ درصد گرم شدن مشاهده شده در سطح زمین بین سال‌های ۱۹۵۰ تا ۲۰۱۰ باشد. پژوهش جدید ما نگاه دقیق‌تری به این پدیده افکنده است.

با استفاده از داده های ماهواره­ای در اندونزی، مالزی و  گینه نو پاپوآ، دریافتیم که جنگل­زدایی می تواند یک ناحیه را تا ۵/۴ درجه سانتیگراد گرم کند و حتی می­تواند دما را در جنگل های دست نخورده تا شعاع شش کیلومتری افزایش دهد.

بیش از ۴۰ درصد جمعیت جهان در مناطق استوایی زندگی می­کنند و تغییرات آب و هوایی، افزایش گرما و رطوبت می­تواند آن ها را به شرایط کشنده سوق دهد. در شرایط گرم شدن سیاره، دست نخورده نگه داشتن جنگل­ها برای محافظت از کسانی که در داخل و اطراف آن ها زندگی می­کنند  حیاتی است.

 در اجلاس اخیر تغییرات آب و هوایی در گلاسکو، رهبران جهان که ۸۵ درصد از جنگل‌های باقی‌مانده کره زمین را نمایندگی می‌کنند، متعهد شدند تا سال ۲۰۳۰ به روند جنگل‌زدایی پایان دهند و آن را معکوس سازند. این یک اقدام مهم در مبارزه ما برای جلوگیری از گرم شدن سیاره فراتر از حد توافق شده بین المللی ۵/۱ درجه سانتیگراد است؛ زیرا جنگل ها مقادیر زیادی کربن ذخیره می کنند. جنگل­زدایی  در حدود ۲/۵ میلیارد تن دی اکسید کربن را در سال  دوباره به جو باز می­گرداند. این مقدار تقریباً ده درصد مجموع انتشار جهانی دی اکسید کربن را از سال ۲۰۰۹ تا تا سال ۲۰۱۶ دربر می­گیرد.

جنگل­زدایی به ویژه در آسیای جنوب شرقی شایع است. ما محاسبه نمودیم که بین سال‌های ۲۰۰۰ و ۲۰۱۹، اندونزی ۱۷ درصد از مساحت جنگل های خود (۸/۲۶ میلیون هکتار) و مالزی ۲۸ درصد از پوشش جنگلی خود (۱۲/۸ میلیون هکتار) را از دست داده است. سایر مناطق در این منطقه، مانند  گینه نو پاپوآ، به عنوان “نقاط داغ جنگل زدایی” در نظر گرفته می شوند؛ زیرا آن ها در دهه آینده به شدت در معرض خطر از دست دادن پوشش جنگلی خود هستند.

جنگل‌های این منطقه به دلایل مختلفی از جمله برای گسترش مزارع روغن نخل و چوب، قطع درختان، استخراج معادن و مزارع در مقیاس کوچک کاستی می­گیرند. این نوع کاربری‌های جدید الگوهای فضایی متفاوتی از تلفات جنگل‌ها را تولید می‌کنند که می‌توانیم با استفاده از ماهواره‌ها آن‌ها را ببینیم و اندازه‌گیری کنیم.

یافته­های ما

ما می دانیم که جنگل­ها به طور مستقیم آب و هوا را خنک می کنند و از دست دادن جنگل باعث افزایش دمای محلی می شود. اما می‌خواستیم بدانیم که آیا الگوهای مختلف از بین رفتن جنگل‌ها بر میزان افزایش دما تأثیر می‌گذارد و گرمایش تا چه اندازه از منطقه جنگل‌زدایی شده به مناطق همسایه و بدون تغییر گسترش می‌یابد. برای یافتن موارد، از تصاویر ماهواره‌ای استفاده کردیم که دمای سطح زمین را اندازه‌گیری می‌کنند. ما این موضوع را با بررسی میانگین تلفات جنگل در حلقه هایی با عرض و شعاع مختلف و مشاهده میانگین تغییر دمای جنگل در داخل حلقه­ها اندازه­گیری کردیم.

چگونه پاکسازی جنگل در نزدیکی یک منطقه بدون تغییر باعث افزایش دما می شود. به عنوان مثال، اگر دایره­ای از جنگل را در نظر بگیریم که عرض آن چهار کیلومتر باشد و یک حلقه کاملا جنگل زدایی به وسعت دو کیلومتر در اطراف آن وجود داشته باشد، دایره داخلی به طور متوسط ​​۲/۱ درجه سانتیگراد گرم تر می شود. هر چه کاهش جنگل نزدیک تر، گرمایش بیش تر. اگر حلقه در فاصله ۱ تا ۲ کیلومتری قرار داشته باشد؛ دایره پیرامون ۱/۳ درجه سانتیگراد گرم تر می­شود، در حالی که در فاصله ۴ تا ۶ کیلومتری، ۷۵/۰ درجه سانتیگراد گرم تر خواهد شد. ممکن است این افزایش دما چندان محسوس به نظر نرسد؛ اما مطالعات جهانی نشان می‌دهد که به ازای هر یک درجه افزایش دما، عملکرد محصولات عمده حدود سه تا هفت درصد کاهش می‌یابد. حفظ جنگل در فاصله یک کیلومتری زمین کشاورزی در آسیای جنوب شرقی می تواند از ضرر ده تا بیست درصدی در عملکرد محصول جلوگیری کند.

این تخمین‌ها محافظه‌کارانه­اند؛ زیرا ما فقط تأثیر از دست دادن جنگل را بر میانگین دمای سالانه اندازه‌­گیری کردیم. اما عامل مهم دیگر آن است که میانگین دماهای بالاتر معمولاًحداکثر دماهای بالاتری را سبب می شوند؛ مانند مواردی که در طول موج گرما وجود دارد و آن دمای واقعاً بالا در امواج گرما چیزی است که مردم و محصولات را در معرض خطر قرار می دهد.

لازم به ذکر است که جنگل ها معمولا به صورت حلقه ای قطع نمی­شوند. این تجزیه و تحلیل برای حذف سایر علل تغییر دما طراحی شده و تأثیر از دست دادن غیر محلی جنگل را در کانون توجه قرار می دهد.

چرا چنین رخ می­دهد؟ 

جنگل­ها زمین را خنک می­کنند؛ زیرا درختان آب را از خاک به برگ های خود می­کشند و آب در آنجا تبخیر می­شود. انرژی مورد نیاز برای تبخیر آب از نور خورشید و گرمای هوا می­آید؛ به همان دلیلی که وقتی شما از استخر بیرون می­آیید و آب روی پوستتان است، احساس خنکی بیش­تری می­کنید. یک درخت در یک جنگل استوایی می­تواند به ازای هر ۱۰۰ لیتر آب مصرفی از خاک باعث خنک شدن سطح محلی معادل ۷۰ کیلووات ساعت شود، به اندازه دو دستگاه تهویه مطبوع خانگی. جنگل‌ها به‌ویژه در خنک‌کردن زمین مفید هستند؛ زیرا سایبان‌های آن‌ها سطح وسیعی دارند که می‌تواند مقدار زیادی آب را تبخیر کند. وقتی جنگل‌های مناطق گرمسیری قطع می‌شوند، سرمایش تبخیری متوقف می‌شود و سطح زمین گرم می‌شود.

یک حقیقت که شاید تنها مربوط به کشور برونئی نباشد: در سال  ۲۰۱۸ در بورنئی ، محققان از مردم در ۴۷۷ روستا نظرسنجی کردند و دریافتند که آنان به خوبی می‌دانند از دست رفتن جنگل‌های اطراف باعث شده که در هوای گرم تری زندگی کنند. وقتی پرسیده شد که چرا جنگل‌ها برای سلامتی پاسخگویان و خانواده‌هایشان مهم است، توانایی درختان برای تنظیم دما بیش ترین پاسخ را داشت.

تغییرات آب و هوایی مضاعف

در بسیاری از نقاط جهان، از جمله مناطق استوایی و استرالیا، گسترش زمین­های کشاورزی دلیل اصلی از میان برداشتن جنگل­ها است.. در همان حال که دمای بالاتر، بهره‌وری مزارع را نیز کاهش می‌دهد؛ حفظ جنگل‌ها می­تواند راهبرد بهتری برای امنیت غذایی و معیشت کشاورزان باشد. آیا در صورت حذف جنگل، ممکن است راه­های دیگری برای جلوگیری از شرایط وخیم افزایش دما وجود داشته باشد؟

ما در مطالعه خود دریافتیم که حفظ حداقل ده درصد از پوشش جنگلی به کاهش گرمایش مرتبط به طور متوسط ​​تا حد ۲/۰ درجه سانتیگراد کمک کرد؛ اما وقتی مساحت جنگل  صرفا در نقطه­ای محدود کوچک شد، دما نیز چندان افزایشی پیدا نکرد. به عبارت دیگر اگر جنگل‌زدایی در بلوک‌های کوچک‌تر و ناپیوسته و نه یکنواخت رخ دهد، تأثیرات افزایش دما کم­تر خواهد شد.

برای کمک به اشتراک‌گذاری این یافته‌ها، یک ابزار نقشه‌برداری وب ایجاد کردیم که به کاربران امکان می‌دهد اثر الگوها و نقاط کاهش جنگل را بر دمای محلی در مناطق دریایی جنوب شرقی آسیا بیابند. این ابزار بیانگر تاثیر حفاظت از جنگل­ها در مناطق استوایی بر ایجاد تغییرات آب و هوایی مضاعف – کاهش انتشار دی اکسید کربن و دمای محلی یه صورت توامان – است

 

[۱] Octavia Crompton

[۲] Débora Corrêa

[۳] John Duncan

[۴] Sally Thompson

[۵]  با مشخصات کتابشناختی زیر:

Octavia Crompton et al, “Deforestation-induced surface warming is influenced by the fragmentation and spatial extent of forest loss in Maritime Southeast Asia” In Environmental Research Letters, Volume 16, Number 2021.  

 

نویسندگان: اوکتاویا کرامپتون[۱] ، دیبورا کوریا[۲] ، جان دونکان[۳] و سالی تامپسون[۴]

مترجم: حمیدرضا زرنگار

منبع: نامه­ های پژوهش زیست محیطی، دوره شانزدهم، ۱۶ نوامبر ۲۰۲۱ [۵]

کلید واژه ها: جنگل، پراکندگی اراضی، کاربری زمین ، سنجش از دور، گرما، الگوهای فضایی

اینجا، آخرین داده های اقلیمی و غذا، خبر خوبی نیست

چالش‌هایی فراوان دسترسی کشاورزی صنعتی به منابع کلیدی از آب گرفته تا خاک‌های سالم را تهدید می‌کند. همزمان با خشکسالی ویرانگر و تاریخی از ایلینویز تا تگزاس و کالیفرنیا، نقشه‌های پیچیده و پیش‌بینی داده‌ها اخبار بد بیش­تری را حکایت می­کنند:

نواحی کشاورزی از جمله مکان هایی­اند که در ایالات متحده بیش­ترین افزایش دما را تجربه می­کنند. “دارد اتفاق می‌افتد.” این گفته یکی از همکاران گوگل، آر.وی.گوها[۲]، کسی است که یک پایگاه داده­های عمومی آمریکا را راه اندازی کرده است. سازمان زمین شناسی و ناسا با ترسیم نقشه برداشت آب در آبیاری و پیش­بینی افزایش دمای شهرستان­های ایالات متحده، بین این دو عامل نوعی همبستگی یافتند. او می­گوید:

“تغییر اقلیم، از آب گرفته تا محصولات کشاورزی و حشرات را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد”.

بیش­ترین آسیب را محصولات بادام، روغن زیتون و سایر محصولات ویژه دره مرکزی کالیفرنیا و همچنین مزارع مرکبات، انگور و سبزیجات در سایر نقاط این ایالت متحمل می­شوند. کالیفرنیا جایگاه برخی از بزرگ­ترین کارخانه های محصولات لبنی، همچنین کشتارگاه­های گوشت خوک کشور بوده و بخش شمالی ایالت محل فعالیت پرورش دهندگان دام های بزرگ است. کشاورزانی که در آرکانزاس و سایر ایالت های غرب میانه ذرت و سویا برداشت می­کنند نیز تحت تأثیر این شرایط­اند. دست­کم دو هزار راس دام بزرگ در ماه ژوئن بر اثر موج گرما تلف شدند. قیمت سرسام­آور آب در نیومکزیکو و آریزونا دامداران و سایر فعالان تولید گوشت را به فکر رها کردن این حرفه انداخت.

در تگزاس، ایالتی که مسئول بیش­ترین انتشار گازهای گلخانه­ای است، برخی شهرستان­های غربی با کم­ترین میزان بارندگی از قرن نوزدهم مواجه بوده­اند؛ در حالی که تولید گوشت گاو و مرغ سالانه به میلیون­ها تن آب نیاز دارد. خشکسالی در تگزاس در حال حاضر مسئول وضعیت بسیار بد حدود ۱۱ درصد از محصول ذرت این ایالت است. مناطقی که آمریکا بیش­ترین اتکا را به آن ها برای تغذیه مردمش دارد، در حال خشک شدن­اند. با افزایش جمعیت، آب بیش­تری به مناطق مسکونی و همچنین مزارع بزرگ پمپاژ شده است. سفره‌های زیرزمینی مانند اوگلالا[۳] در غرب میانه و آبراهه­هایی مانند رودخانه کلرادو که به کالیفرنیا و آریزونا می‌ریزند با مشکل مواجه ­اند.گوها می­گوید:

“این چالش برای چند دهه آینده تعیین­کننده است. این مناطق فقط مشکل دسترسی به آب و خشکسالی ندارند؛ بلکه انتظار می­رود تخریب خاک نیز یکی از تهدیدهای اصلی برای سلامت انسان در دهه های آینده باشد”.

در غرب میانه آمریکا طی۱۶۰ سال، نزدیک به ۶۰ میلیارد تن خاک سطحی فرسایش یافته است. هر ساله مقدار زیادی خاک به دلیل تأثیرات ساخته دست انسان، مانند آلودگی، کودها، مواد شیمیایی کشاورزی و رواناب آنتی­بیوتیک­ها از دست می­رود. برخی کارشناسان پیش‌بینی می­کنند که زمین ظرف شش دهه از خاک سطحی تهی خواهد شد. مشکل را نمی­توان بر اساس جدول زمانی انسانی حل کرد. ۵۰۰ سال یا بیش­تر طول می­کشد تا طبیعت یک اینچ خاک سطحی تازه ایجاد کند. این شرایط تغذیه جمعیت را به یک چالش جدی بدل می­سازد. دیوید باربر[۴]، شریک سرمایه­گذاران کشاورزی و مواد غذایی آستانور ونچرز [۵] می­گوید:

“کشاورزی مدرن بر اساس سه فرض کلیدی بنا شده است: انرژی ارزان، آب رایگان و آب و هوای ثابت”.

او ادامه می دهد “:کل سیستم بدون این­ها کار نمی­کند، این بیانگر تزلزل است”.

انتظار می­رود سیاره گرم خوراک کم بنیه­ای تولید کند. ترکیب شیمیایی داخلی بعضی از محصولات اصلی مانند گندم و برنج اگر هوا با دی اکسید کربن آلوده  شود، مختل می­گردد. بر اساس مطالعات متعدد، میزان پروتئین و ویتامین­های تولید شده کاهش می­یابد. باربر می­گوید: “نظام خوراکی قدیمی ما اکنون یک نظام خوراکی در حال گذار است.” او می افزاید:

“مثل انرژی پاک، از آن چه­که بود، به آن چه که قرار است باشد، تبدیل می‌شود. این برای مردم بهتر خواهد بود و به خاک و اقیانوس و سیاره احترام بیش تری گذارده می­شود و مصرف­کننده هم همین را می­خواهد. نادیده گرفتن آن و گفتن این که هرگز تغییری رخ نخواهد داد، صحیح نیست”.

[۱] Chloe Sarvino

[۲] R.V.Guha

[۳] Oglala

[۴] David Barber

[۵] Astanor Ventures 

 

نویسنده:کلوئه ساروینو[۱]

مترجم: حمیدرضا زرنگار

منبع: نشریه اینترنتی فوربس (Forbes)، ۲۶ ژوئن ۲۰۲۲.