مقاله حاضر بخشی از یک مطالعه جامع است که به منظورتجزیه و تحلیل نظام‌های زمین‌داری و اتخاذ سیاست‌هاای مناسب زمین‌داری در ایران انجام گرفت تا از یافته های آن در تدوین پیش‌نویس لایحه قانون جامع زمین در کشور بهره گیری شود .تحقیق و مقاله حاضر با این هدف تنظیم و ارائه گردید که از نقطه نظرات محققان، مدیران و کارشناسان در ارتباط با جنبه های مهم و اساسی که می باید در این قانون گنجانده شود آگاهی یابیم. بررسی حاضر با استفاده از روش های بررسی اسنادی و بررسی های پیمایشی ( نظرسنجی ) صورت گرفت.. میزان تمایل پاسخگویان نسبت به مقوله های مورد پرسش ( در قالب جملات و گزاره های کامل انشا یافته در پرسشنامه ) در یک طیف هفت گزینه ای سنجش شد. برمبنای یافته های این بررسی و به مدد مقایسه میانگین ها ، بیشترین میزان موافقت پاسخگویان باگزاره های دال برسیاست توسعه پایدار وحفظ محیط زیست ( با میانگین ۷۵/۶) وکمترین میزان موافقت باگزاره های دال برسیاست های دولت محور ( با میانگین ۸۳۳۳/۵) به عمل آمد . گزاره های دال بر ” تشویق تولید ، تقویت سرمایه گذاری ” و گزاره های دال بر ” تقویت ، حفظ ونظارت برکاربری کشاورزی “و”سیاست کشاورزمحور – مشارکت گرا” به ترتیب حایز رتبه های بعدی موافقت اند.