اکوسیستم استارت آپی کشاورزی و رمانتیسم تولید روستایی در ایران

نویسنده حسین شیرزاد، تحلیل گر و دکترای توسعه کشاورزی

سیستم کشاورزی کشور ما مبتنی بر مجموعه ای از فرضیات نادرست در مورد رابطه “انسان با طبیعت” است. در طول 50 سال گذشته، سیستم‌های غذایی در سراسر جهان از سیستم‌های عمدتاً روستایی به سیستم‌های صنعتی و یکپارچه تغییر کرده‌اند که حتی تأثیراتی نیز بر رژیم‌های غذایی، تغذیه و سلامت، معیشت و پایداری آب و خاک و محیط‌زیست داشته است. از لحاظ تاریخی، با صنعتی شدن کشورها، درآمدها سریع­تر از قیمت مواد غذایی افزایش یافته است، این پدیده امکان افزایش همزمان در عرضه غذا و مقرون به صرفه بودن بسیاری از غذاهای با کیفیت را فراهم کرده است. این تغییرات سیستم غذایی، از روستایی و سنتی به صنعتی و تلفیقی نشان داده که برای حصول به غذای ارزان تر، ناگزیر از استفاده از تولید صنعتی محصولات کشاورزی هستیم. اما در ایران؛ تاکنون روند تکامل در اقتصاد روستایی، رشد صنعت کشاورزی در حاشیه کلان شهرها و تغییرات در زنجیره تامین و ارزش غذایی، این  گذار را همراهی نکرده است و منجر به تغییر در توزیع زمین، کاهش نیروی کار و کهنگی تکنولوژیک سیستم کشاورزی و غذایی در اقتصاد ملی و تغییر در رژیم غذایی در کنار برخی وابستگی ها به واردات شده است.

کشاورزی بخش مهمی از اقتصاد بسیاری از کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه است. از کشاورزان گرفته تا شبکه تولیدکنندگان، فعالان زنجیره تامین و عمده فروشان و شبکه های مویرگی توزیع، نقش مهمی در رفاه کل جامعه ایفا می کنند. بخش کشاورزی اکنون شخصیت روستایی خود را کنار می گذارد تا با برگزیدن “فضای مد روز” برای حضور در صنعت غذا ظاهر شود. فناوری های نوظهور – به ویژه هوش مصنوعی – برای کشاورزانی که به دنبال بهینه سازی استفاده از منابع گرانبها مانند آب،خاک، کود و بذر هستند ضروری است و راه حل های فراگیر، پایدار و مقیاس پذیر پیش روی می­گذارد. بنابراین، جای تعجب نیست که فناوری هوشمند نیز طی سال‌ها راه خود را به صنعت کشاورزی باز کرده و راه‌حل‌ها و فرصت‌هایی را برای استارت‌آپ‌های کشاورزی با تمرکزهای متفاوت ارائه می‌کند. در صنعتی که برای چندین دهه تا حد زیادی بدون تغییر بنیادین باقی مانده است، برخی استارت آپ ها در تلاش هستند تا دانش آزمایش شده خود را در زمینه فناوری به کشاورزان ارایه کنند. همگرایی شبکه های تلفن همراه، اینترنت پهن باند، پلتفرم های ابری، اینترنت اشیا، هوش مصنوعی و داده های باز به تغییر یکی از قدیمی ترین حرفه های جهان کمک می کند و به تدریج  به اکوسیستم استارت آپ  کشاورزی رونقی دیجیتالی می دهد. استفاده از هوش مصنوعی (AI) در کشاورزی، شیوه کار کشاورزان و مدیریت مزارع شان را تغییر می دهد. فناوری‌های کشاورزی هوشمند مبتنی بر هوش مصنوعی به کشاورزان کمک می‌کنند تا عملکرد و کارایی را افزایش و در عین حال هزینه‌ها و هدر رفت را کاهش دهند. در آمریکای شمالی، فناوری‌های کشاورزی دقیق مبتنی بر هوش مصنوعی، نحوه رشد گیاه و تولید غذا را تغییر داده اند. شرکت ها شروع به استفاده از قدرت هوش مصنوعی برای توسعه نوآوری هایموسوم به اَگ­تِک کرده اند که  می تواند بازده محصول را ارتقاء داده، هزینه های نیروی کار را کاهش دهد و پایداری را بهبود بخشد. این امردر دنیای رقابتی از اهمیت زیادی برخوردار است زیرا کسب و کارهای مرتبط با کشاورزی و بخش هایی مانند صنایع تبدیلی، زراعت، تولید لبنیات، مرغداری ستون فقرات نیروی کار را تشکیل می دهند. استارت‌آپ‌های اینترنت اشیا در حال تغییر شکل کشاورزی هستند. برای کشاورزان و استارت‌آپ‌های کشاورزی، اینترنت اشیا  آی.اّ.تی فرصتی برای شرکت در یک انقلاب سبز دیگر فراهم می‌کند. بی تردید، سنت در حال ادغام با فناوری است، زیرا بخش خدمات فناوری اطلاعات به باز کردن فرصت‌های جدید برای کارآفرینان با تجربه و نوظهور کمک می‌کند. البته جبهه های جدیدی در سراسر این بخش، از کشاورزی ارگانیک و هیدروپونیک گرفته تا هواپیماهای بدون سرنشین و پلتفرم های کشاورزی در حال باز شدن است.

برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.