اگر نظام بهره برداری کشاورزی را مجموعه‌ای از رویه های حقوقی و عرفی ، فنی و مدیریتی در استفاده و تلفیق از عوامل تولید ( کار، زمین، آب، ابزار، سرمایه و … ) در قالب سازمان کار و مناسبات اجتماعی به منظور تولید محصولات کشاورزی و عرضه‌آن به بازار بدانیم[۱] در آن صورت علی‌القاعده باید بپذیریم که این واژه دربرگیرنده گستره‌ای وسیع و قابل توجه است.با این حال در نظام اجرایی و به ویژه در درون دستگاهی نظیر وزارت جهاد کشاورزی بر حسب یک تلقی عملیاتی این واژه دربرگیرنده مجموعه اقداماتی مشخص برای تقویت فعالیت کشاورزی از طریق نهادسازی ( درقالب موسساتی نظیر تعاونی‌های بخش کشاورزی،کشت و صنعت‌ها و…) ، پروژه‌های فنی ، زیربنایی در بخش آب و خاک و حمایت‌های مالی و اعتباری از کشاورزان غالباً سازمان یافته است.
برای دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک نمایید.