از اواخر دهه شصت درآستانه آغاز برنامه اول توسعه اقتصادی ، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی زمینه توسعه و تقویت نظام های بهره برداری کشاورزی و از جمله تعاونی های تولید بیش از پیش فراهم شد. از آن پس به منظور تسهیل در توسعه تعاونی های مذکور طرحی تحت عنوان طرح تجهیز ، تکمیل و راه اندازی شرکت های تعاونی تولید پیشنهاد شد و در قالب طرح های مورد عمل برنامه پنج ساله اول توسعه بخش کشاورزی مورد تصویب قرار گرفت. عملیات طرح مزبور به ویژه در راستای اجرای وظایف بخش اول ماده (۴) آئین نامه اجرائی قانون تعاونی نمودن تولید و یکپارچه شدن اراضی در حوزه عمل شرکت های تعاونی روستائی جهت گیری نمود. ماده ۱ قانون مذکور تصریح می کند:
” به منظور یکپارچه کردن قطعات اراضی مزروعی زارعین داوطلب عضو شرکت های تعاونی روستائی در هریک از دهات حوزه عمل آن شرکت ها در جهت امکان حداکثر بهره برداری از منابع آب و خاک کشور ، از طریق تاسیس شبکه های نوین آبیاری و تسطیح اراضی مزروعی و احداث راه های ارتباطی بین دهات و آشنا ساختن اعضای شرکت های تعاونی مزبور با اصول و شیوه های جدید کاشت ، داشت و برداشت و استفاده صحیح از وسائل و ماشین آلات کشاورزی متناسب با شرایط محلی و با رعایت نظام تعاون و احیای اراضی بایر و مسلوب المنفعه و موات واقع در منطقه عمل شرکت های مزبور و یا مجاور آن و همچنین فراهم نمودن امکانات و تسهیلات بیشتر برای توسعه و بهبود و ایجاد صنایع دستی و تبدیل فرآورده های دامی و زراعی و گسترش فعالیت های مفید غیرکشاورزی در حوزه عمل این شرکت ها و بالنتیجه فراهم شدن موجبات افزایش تولید و درآمد سرانه سکنه روستاها و تامین رشد مداوم اقتصادی کشور، به وزارت اصلاحات ارضی و تعاون روستائی اجازه داده می شود با رعایت اصل مالکیت فردی کشاورزان و تامین حقوق ناشی از آن ، به تدریج و متناسب با امکانات و مقدورات دولت و همچنین استقبال کشاورزان از برنامه یکپارچه کردن اراضی مزروعی و تعاونی نمودن تولید در حوزه عمل شرکت های تعاونی روستائی حائز شرایط ، برنامه مذکور را به مورد اجرا گذارد. “